«دياري داشتن، يعني تنها نبودن، يعني دانستن اين كه در آدمها، در گياهان، در خاك چيزي از تو هست كه حتي هنگامي كه آنجا نيستي چشم به راه تو ميماند.»بخشي از رمان ماه و آتش، چزاره پاوزه
قشنگ بود
صفحهی اول
قشنگ بود