همیشه از این مغازه‌هایی که تابلوهای قدیمی دارند و هکذا اسم‌های قدیمی خوشم می‌آمده. در این مملکت سالها ماندن و کار کردن نشان از بسیار چیزها دارد. از تجربه، از استقامت، از خاطرات خاک خورده. تصور اینکه شاهد چه‌ها بوده‌اند.
آدمهای این جور جاها ستودنی هستند. پیرمردهایی ساکت که سرد و گرم روزگار چشیده‌اند و صحبتشان سیری ندارد.
امروز جایی رو دیدم بنام عکاسی ژرژ. با تابلویی قرمز رنگ که با گذشت زمان رنگ زرد به خود گرفته بود. یک لحظه فکر کردم صدای درشکه‌ای شنیدم.