وقتی طبقه فقیر فقط به فکر نان شب باشد،
وقتی قشر متوسط دغدغه‌اش وضعیت اقتصادی باشد،
وقتی سرمایه‌دار و کارفرما فقط خواستار حفظ وضع موجود باشد،
وقتی نخبگان جامعه به نشانه اعتراض سکوت کنند،
وقتی دانشجویان و فرهیختگان دلسرد شوند،
وقتی پیران و ریش‌سفیدان مطالعه و یاد روزگاران قدیم را ترجیح دهند،
وقتی متفکران به بهانه تدریس از کشور خارج شوند و گهگاهی به موطن برای چاپ کتاب بازگردند،
وقتی سیاستمداران پاسخ رد بشنوند از ملتی که تا آن‌روز حمایتشان می‌کردند،
نباید به عبث به آینده امیدوار بود، منتظر معجزه‌ای دیگر نشست.