آدم تا سني همه چيز را تجربه مي‌کند و همه چيز تازگي دارد، ولي بعد از سني که پسر آدم به سن و سال تو مي‌رسد ناخودآگاه آدم با خاطره‌هايش زندگي مي‌کند و همه چيز يادآور خاطراتش مي‌شود.
جناب ابوي
اين چند روزه به علت هم‌سفر بودن زياد با ابوي نشست و برخاست داشتيم و گفتگوهاي به‌يادماندني‌اي با هم داشتيم. حيف که اين فاصله بين پدر و پسر اين چنين در فرهنگ ما ريشه دارد و مي‌دانم روزي من هم با پسرم همين فاصله را خواهم داشت، چه بخواهم و چه نخواهم.