وقتی جلوی پنجره‌های باریک و باند می‌ایستم احساس می‌کنم در حال تماشای مقطعی از زندگی هستم و تمام جزئیات این مقطع را بی‌هیچ کوششی درک می‌کنم. وقتی در مقابل پنجره‌های کوتاه و عریض می‌ایستم فکر می‌کنم تمام جهان را در یک نگاه می‌توانم چک کنم. ممکن است آن آسمان‌خراش با آن کاج بلند را رد کنم ولی حتماً کوه‌های دوردست و آسمان دودی را می‌بینم.