مستند «فقر، فحشا» ساخته مسعود ده‌نمکی که به مبلغ هزار تومان از انقلاب خریداری شده بود امشب بررسی شد. به نظر من اطلاق کلمه مستند به آن کمی توهین به سینمای مستند است چون بسیاری از صحنه‌ها رسماً ساخته شده بود و نه طبیعی. البته مصاحبه‌های واقعی هم درش بود ولی این که ده‌نمکی ما را گوسفند حساب فرموده بود که نفهمیم بعضی صحنه‌ها ساختگی است کمی عصبانی‌مان کرد. عرایض میرشکاک که خود را شبیه ابوذر کرده بود هم هکذا.
اصولاً از ده‌نمکی هیچ خوشم نمی‌آید و بسیار خوشحال می‌شوم فرصتی دست دهد گلوله‌ای به مغزش شلیک کنم (گفتمان مدنی) ولی باز با ساختن این شبه مستند و گفتن ناگفتی‌ها به نظرم نیمه قدمی برداشته است برای جلب توجه همه به آسیب‌های اجتماعی که چه دولت و چه ملت علاقه‌ای به پذیرفتن‌شان ندارند. هر چند جماعت فرمودند «دایره» بسیار بهتر به این موضوع پرداخته بود ولی باز هم بودش بهتر از نبودش است.