راه‌بندان است. همه بوق می‌زنند، فحش می‌دهند، غر می‌زنند. خسته‌ام. کمی به سبیل‌های استالینی راننده‌ی ماشین کناری زل می‌زنم، کمی از بزرگی سراگزور ماشین جلویی تعجب می‌کنم، کمی به آویزی که راننده پشتی از آینه‌اش آویزان کرده می‌خندم. حوصله‌ام سر می‌رود. شیشه را بالا می‌کشم، صدای ضبط را زیاد می‌کنم، چشمانم را می‌بندم.

نظرات:

صفحه‌ی اول