به آدم‌هایی فکر می‌کنم که این راه را پیاده یا روی قاطر رفته‌اند، به شب‌هایی که در کاروانسراها خوابیده‌اند، به طلوع و غروب‌هایی که دیده‌اند، آیا هربار مثل امروز من از طلوع خورشید تعجب کرده‌اند؟
آدم حین سفر زمینی وقت زیاد می‌آورد، می‌نشیند تصور می‌کند اگر راه بجای شش ساعت یک ماه قرار بود طول بکشد چقدر وقت زیاد می‌آمد.