می‌شود جهانی بدون فضا را تجسم کرد ولی آیا می‌توان جهانی بدون زمان تصور کرد؟
برای دنیایی بدون فضا می‌تواند اندیشه را مثال زد که احتیاجی به ابعاد ندارد ولی اندیشیدن نیاز به زمان دارد، حضور و بودن نیاز به زمان دارد. یعنی دنیای بی‌زمان همان نیستی است؟
زمان بر فضا مقدم است؟
هذیان؟
نظرات:
اگر کهکشان بر بازوی خود نچرخد زمان بی معناست. تفکر کمترین نیازی به زمان ندارد، برای من تصور بی زمانی بسیار ساده است.توقف همه چیز یعنی بی زمانی
زمان وفضا هر دو کنار هم معنا دارند مثل چرخ دنده های یک ساعت مچی وبدون هر یک از این اجزا یعنی صفر مطلق
انديشيدن نيازي به زمان ندارد حتي در عدم فضا هم حضور پيدا مي كند .