«...مونم رفتنی شودوم.خو، نه مس همه. نه والله.... چیمون مس ای و او بود که رفتنمون باشه؟ نه ایکه بدوم بیا. نه وولک، ینی مو که داروم میروم به جان تو عشقه.... خو خوت میدونی همو، سی مو خودش دنایییه. آرزوم بود کاکو که مونم بعد یه دو سال آخرش بروم. ها وولک، میروم در می خونه، درشونه میزنوم نه ایطور...»
از آیه‌های زمینی
یار در خانه و ما گرد جهان می‌‌گردیم.
نکته: عکس‌هایش را در فلیکر مرحوم گذاشته است. باید از ابزار عبور برای دیدنشان استفاده کنید.

صفحه‌ی اول