هر یک از ما جمعیتی در خود نهان دارد، هر چند که با گذشت زمان تمایل می‌یابیم این کثرت را به فردیتی بی‌مایه تبدیل کنیم. ما مجبوریم که فرد بمانیم و تنها یک اسم داشته و نسبت به آن پاسخگو باشیم، از این رو اشخاص متنوعی را که در وجود ما گرد آمده‌اند به خاموش ماندن عادت داده‌ایم. نوشتن کمک می‌کند آنها را باز یابیم.
اری دو لوکا
نقل‌قول از یادداشت خواندنی مادام
نظرات:
ياد نوشته اي از آندره }يد افتادم : با خود تنها بودن ،تن ها بودن است ..
موافقم كه نوشتن نوعي گفتن حرف هايي ست كه نمي تواني به زبان آوري ...و سرمايه ي ماورايي هر كسي حرف هايي ست كه براي نگفتن دارد!