راست میگوید، شرقی جماعت عاشق پیمودن راه است، رسیدن به هدف برایش مطرح نیست، چون چندان ممکن نیست، اصلاً معلوم نیست. مقصود بالای ابرها نشسته است و ما همیشه سالک. هر چه که در این را پیش آید تقدیر و جزیی از سرنوشت است و با کمی صبر و دندان روی جگر گذاشتن میگذرد. زندگی کردن وظیفه نیست که درش از نقطه الف به نقطه ب برسید، زندگی یک روال است، یک مسیر، یک نعمت.
با این توضیحی که نوشتی فکر کردم الان که لینک رو باز کنم یه مقاله ی ناب در باب نقد و بررسی عرفان و مقامات العارفین میخونم!
اما خب ...
(":
اینم جالب بود از اون لحاظ!
البته منظور من سرمقاله به قلم سوسن شریعتی بود، لینکهای شرق به درد لای جرز دیوار میخورند
اما وای از وقتی که این مقصود روی ابرهای تیره بنشیند و دل همه را تاریک کند. خورشید تابانم آرزوست.