از انفجار چیزی در خود

واهمه دارم

از تکرار نحسی

از عبور کژترین خیال

درانتهای غروب

از انفجار چیزی در خود واهمه دارم

می ترسم خودم را ببینم

که با باد بارانی اش

گم می شود

سلام دوست گرامي وبلاگ زيبايي داري.
به من هم سر بزن.
با اجازه لينك دادم.
دوست داري خوشحال ميشم تو هم اين كارو بكني.

:)

تنها ريس جمهورم...

ادبیات شاه‌نامه‌ای ول‌کن ما نيست انگار. «هميشه‌رييس‌جمهور» يعنی دموکراسی کشک! حالا دوران قحط‌الرجال ما را دست يک بی‌شعورنژاد اسير کرده که دليل نمی‌شود فرج آقا سوشيانت را اين‌طور دعا بخوانيم شب‌جمعه‌ای. يا نه؟!

با سلام . اين پست آخرتان كمي ه فكرم برده است . ميخواهم از خودتان بگويم كه :قدرتی لیاقت تحسین دارد که به چشم نیاید، حس شود.

برای آرش: خودت می دانی چندان از دموکراسی خوشم نمی آید، در ضمن حتی اگر قحط الرجال نبود باز حرفم همین بود.