در تئوری اطلاعات و کدینگ حدی وجود دارد به نام حد شانون (Shannon Limit). این حد که برای کانال‌های مختلف مخابراتی محاسبه می‌شود نشان‌دهنده‌ی حداکثر مقدار اطلاعاتی است که در واحد زمان می‌توان بدون خطا توسط کانال ارسال کرد. شصت هفتاد سالی است کل محققان مخابرات در تلاشند راه‌حلی پیدا کنند که به حد شانون برسد و تا امروز نتوانسته‌اند، یعنی نتواسته‌اند روشی (کدی) پیدا کنند که از تمام ظرفیت و پتانسیل کانال استفاده کند. پنج شش سال پیش چند روش کدینگ پیدا شد (Turbo Coding و LDPC Coding) که جهش بسیار عظیمی در جهت رسیدن به حد شانون محسوب می‌شدند.
ایده‌ی اولیه این کدها که به ایده‌آل بسیار نزدیک شده‌اند این بود که بجای تولید کدهای صددرصد قطعی (deterministic) که در این شصت هفتاد سال باب بود کمی هم از تصادف برای ساخت کد استفاده کنیم. این تصادف به شکل بسیار ظریفی در روال تولید کدها گنجانده شده‌اند و نتیجه‌ی بسیار خوب این کدها مدیون همین کمی تصادفی بودن آن‌هاست. یعنی شما حتی وقتی ورودی و جزئیات الگوریتم را داشته باشید باز خروجی را نمی‌توانید دقیقاً پیش‌بینی کنید. (بحث جالب دکدینگ این‌ها کمی طولانی‌تر و تخصصی‌تر از آن است که اینجا مطرح شود)
به قول استاد مربوطه این مسأله راندمان بالای سیستم تصادفی نسبت به سیستم قطعی ابعاد فلسفی بسیار جالبی دارد.
نظرات:
استاد يكم زير ديپلم صحبت كن! گناه داريم ها! (-:
اگر اشتباه نكنم فكر ميكنم سر سميناري كه راجع به quantum computing بود در موردش شنيدم.
سلام...بحث جالبي بود....انتظار خواندش را اينجا نداشتم...اما اطلاعاتم را بالا بردي...نظر بازي وبلاگ جديدي ست كه به وبلاگ شما لينك داده و بي صبرانه منتظر ديدار شماست.
آره خب بلخاري هم تو شبكه ي يك همينطوري از تو هاليوود آيه هاي قرآن رو در مياره و بر سر بشريت ايراني نازل ميكنه.