تناقض‌های درونت را باید بتوانی بشناسی و سعی نکنی اصلاح‌شان کنی. آن‌ها هستند و باید قبول کنی که بوده‌اند، هستند و خواهند بود. بعد گه‌گاه به یکی‌شان متلکی بگویی، دیوانه شود و جوش و خروشی باشد که از سکون درآیی و مجبور شوی تا پیدا کردن یک نظم تازه سردرگم باقی بمانی؛ چرا که در سکون می‌پوسیم. این سردرگمی یک تکه بالاتر می‌برد.
از این زندگیت خوشم آمد مرد.
نظرات:
سلام میرزای عزیز
امیدوارم ببخشید که کامنت‌ام بی‌ربط به این پست است. فقط خواستم برای رعایت کپی‌رایت ایده‌درکامنتی!، بگویم داستانی که در کامنت مربوط به پست مورخ 2 آذر سوگندش را خورده بودم، الآن روی صفحه‌ام است. (در واقع خواستم باز تشکر کنم به خاطر آن یادداشت مهیج :)
سرخوش باشید و پیروز امیدوارم.
عرض شود : از این زندگیت خوشم آمد مرد
چه خوشبختم آنگاه که جمع تضادها را در خود پذیرفته ام...