اصرارهم وابستگی ازاستقلال نیست بلکه پختگی ازلذت بردن است دي:

خودمانيم اين هم نکته‌ای بود...به قضيه اينطوری نگاه نکرده بودم. باز هم دو سه روز بلکه هم بیشتر می‌رويم سر کار !!
می‌گم ميرزا جان شما را دولت‌های اينجا سر دست می‌برند ها با اين نرخ بالای بیکاری ;-)))

حرفِ حساب.

هیشکی منو دوس نداره
:(

البته وابستگي اي كه كنترل شده باشد، یا خودت انتخابش کرده باشی.

من از وابستگي هام لذت ميبرم جزيي از زندگين بشر موجود اجتماييه.وابستگيه بيمارگونه غلطه.

البت كه نمي داني كه اينجا بحث اتوماتاي سلولي خوش تر مي گذرد وگر نه كه قرارت را وا مي گذاشتي

يعني پختگي ، دل كندن از وابستگي ها نيست؟ حتي اگر ديگه اصرار بر استقلال نباشه ؟!

اصلا پختگي مثل مربايي كه قوام پيدا مي كنه نيست؟ آروم آروم. يك چيز ديگه شدن. يك طعم ديگه داشتن و دادن؟

خوب پختگي اصرار بر استقلال نيست. اصلا اصرار نيست. اسراره شايد. اما اين وابستگي ها يك جور بديه . نمي تونم بگم : آهان !
وابستگي ها يعني چي؟ اينكه آدم ها پير كه مي شن ( خوب الزاما پخته نمي شن) اما خيلي از وابستگي ها فقط عوض مي شن. مثلا وابستگي به عشق جاي خودش رو به وابستگي به زندگي مي ده. بعد...
خوب اصلا يه چيز ديگه .. اين استقلال كه مي گي يعني چي ؟ كدوم استقلال رو مي گي؟ مثلا استقلال ملي؟ فردي؟ اقتصادي؟
بعد وابستگي چي ؟

هوممم. چقدر بلند بلند فكر كردم الان!!!!
ببخشيد.

به شدت هستمت . . .
واقعا لذت بردم . . .
زماني كه به عشق استقلال خونه رو ترك كردم و بعد به عشق همون وابستگيهاي گاه آزار دهنده برگشتم . . .

نتونستم بی تفاوت بگذرم ،چه زیباست این جمله شدن افکار

معلول وابستگی ها چیزی جز این نیست

ب این حساب هیچ وقت پخته نمی شی حتا تو هفتاد سالگی ... حتا تو یونان