damn u mother fucker
u know GOD ?
relay i don't think so

ما همه جوونی مون به این می گذره که اون بالا کسی هست یا نه ولی وقتی پیر می شیم یهو قبول می کنیم که هست. ترس از مرگ ما رو مومن می کنه

فرق نميكنه ؟

آخرين اخبار از مبارزات كارگران و معلمان را در اين جا بخوانيد .
لطفا براي حمايت از آنان به اين وبلاگ لينك دهيد.
ممنون

فرقش رو من اين روز ها خيلي حس ميكنم.
فرقش توي اون آرامش عميقيه كه هيچ جور بدست نمياد. الا با اين اعتقاد.

لحظات مي تونن ملتهب باشند از دلتنگي

افسرده مباش خوش همي خند ..

منم مثل هدي
فرقش رو من اين روز ها خيلي حس مي كنم.
فرقش توي اون آرامش عميقيه كه هيچ جور بدست نمي اد. الا با اين اعتقاد.

اینم حرفیه واسه خودش! نوشته های تو ادمو به فکر فرو میبره و حس های خفته را بیدار میکنه!اینم یه فلسفه یی داره واسه خودش........

ببینم کافکا خوندی نه؟

اين يارو غلط كرد ....ديگه نميگه شكر..بيا دست از سرش وردار...

عجب پستی یود این پست بیستم فروردین ماهت! بعد از ظهر بهاری منو صیقل دلد! ممنونم!

واقعا مسئله اينه؟نمي دونم سوال استفهامي بود يا نه,اما كم كم داره دغدغه هات داره جالب مي شه.

اتفاقا فرقش در همان پيري ست . مرگ كه نزديك شد و ترسش آمد ، براي ادمي كه با اين داستانها بزرگ شده ، اين فكر هم مي آيد كه ممكن است اشتباه كرده باشي و اخرتي باشد . حالا اين وسط يك شكر هم بگويي بد نيست كه مبادا يكي آن بالا باشد و بعد مردن غيظ كند بابت همين شكر نكردن (: