جناب میرزای عزیزمان

شما حکمت این پیاده روی را احتمالا تا چند مدت دیگر با تمام وجودتان درک خواهید کرد. این را از تجربه دقیقا مشابه یک ماه قبل از سفر بعضی ها عرض می کنم خدمتتان که آن روز کفش هم پایشان را زده بود و با خودشان فکر می کردند خوب حالا گیرم که پیاده هم رفتی چه توفیری کرد.

بعدهم خوب با خودت فکر می کنی درازترین خیابان دنیاست. باید راه بروم. همه این افتخاراتت می ماند تا وقتی شرف یاب شوی به تورنتو. البته این تجربه شخصی همان بعضی ها ست. جایی که به درازی ولیعصر را هم اجانب گرفتند و گفتند نه خیر. این خیابان یانگ ماست که درازترین خیابان دنیاست و تا خود قطب می رود.

کلی درد پایمان را زنده کردید شما امروز با این سرشماریتان جناب میرزای عزیز.

عالی بود. نصفه شبی مردم از خنده. قیافه ات رو میوردم جلوی چشمم و جمله ها رو با لحن خودت می خوندم. واقعاااااا جالب بود:))

http://vainexistence.persianblog.ir/1383_5_vainexistence_archive.html#2268859
پست روز 24 مرداد 83
ولي الان كه فكر می‌کنم اصلا دلم همراه نمی‌خواد. شاید دیگه دوربینم رو هم نخوام.

I'm just listening to the lack of light or sound

هم‌زمانی‌ی ولی‌عصر پیمایی و میلاد ولی‌ی عصر نشان از چیزی ندارد جز بزرگی و عظمت شما! آقا!‌ ما ارادت داریم به ثابت‌قدمی‌تان و البته به خودتان.
---------------
میرزا: من حواسم به این هم زمانی نبود. چطور است بروم خبرش را به صدا و سیما بدهم بعد بیایند مصاحبه و من هم یک قیافه نورانی بگیرم و یک اراجیفی ببافم؟

ها ها، من و دوستم هم یه بار در راستای همین تهران گردی، رسیدیم به این مکان مقدس (پاستور). نزدیک بود دستگیر بشیم!
گفتیم چرا این همه سرباز تو این خیابونه!!!!
آخرین مرحله که رسیدیم سربازه جلومون رو گرفت و گفت کجا می رید؟ گفتیم خوب داریم می ریم دیگه!!!!
خوب آدم وقتی از روستا می آد شهر، اون هم تهران، نتیجه اش جز این نمیشه که!!!!!!

سلام . جالب . کی وقتی آفتاب در خیابان ولی عصر ...کیف کردم. مرسی

کاش می شمردید چند قدم بود یا چند تا درخت چنار داشت البته آن وقت به یک کمک آمارگیر احتیاج بود
-------------
میرزا: دقیقاً یک کمک آمارگیر لازم بود. آن اوایل خواستم تعداد باجه‌های تلفن را بشمارم کلافش در ده دقیقه از دستم در رفت. چنار که جای خود را دارد.

be in migan tafrihaate saalem!

عمیقا در این تفکر که چه عنصر دورنی یا بیرونی میتواند حضرات را به یک همچین ریاضت دسته جمعی وادار کند مانده ام و کمک نکنید و توجیه نشوم از فضولی خفه میشوم .

عجب کار باحالی کردی.منم اگه بودم پایه می شدم.

ركورد اينجانب از 4 راه ولي عصر بوده است تا تجريش ! و البته موزاييك ها را مي خواستم بشمارم كه به علت آسفالت شدگي بعضي قسمت هاي پياده رو بي نتيجه ماند!
راستي طفلكي چون راهي سفر هستي حق داري ، نمي دانم چرا وقتي قرار است آدم دور بشود تا مستراح را هم دلش مي خواهد با جزييات به خاطر بسپارد چه رسد به خيابان ديلاقي مثل ولي عصر ، در مورد 5 شنبه ها هم زيادي موافقم ، اصلا تكليف اين روز در هفته نا مشخص است ، هر بر نامه اي موكول مي شود به 5 شنبه آخر كار هم هيچ كدام انجام نمي گيرد ! البته اين تقصير از ما نيست كه ، از 5 شنبه است!

اصلا این خیابان ولیعصر از اساس بدجوری حال نوستالژیکی دارد به خصوص آن قسمت پارک وی تا تجریشش. از روی تجربه ی زیسته ام می گویم این را.

امارخوبي مي شد اگرتعداد درخت ها و تير چراغ برق هارا هم ميشمردي.........

پس تو هم رفتنی شدی که افتادی به پیاده روی

اين راه‌آهن تا تجريش رو موافقم!!! ... چند باري پنجشنبه‌هاي سربازي نايل شديم به اين [ ] !!! ... الان فكر مي كنم چرا فقط راه‌اهن تا تجريش!!! ... سربالايي !!! ... پوف! ... تجريش تا راه‌هان راحت تره!!! ... منتها عصرهاي راه‌آهن خيلي دلگيره!!!!!

چندنفر برات بوق زدند ؟ یا بوق برای چند نفر و شنیدی؟ توزیع بوقا چطور ی بودن؟