ما در میان امواج خروشان قهوه در فنجان‌های بی‌صاحب به جهان‌گردی عمر می‌گذرانیم؛ ما در میان آتش‌سوزی بزرگترین کتابخانه‌ی صحرا داستان کوتاه می‌خوانیم؛ ما در صدها متر زیر یخ‌های قطب با هیجان و عشق ویولن‌سل می‌نوازیم؛ ما بر بالای بلندترین کوه یک بچه گربه را لوس می‌کنیم؛ ما زیر آتش دشمن نرسیده به اولین گودال خط مقدم فال حافظ می‌گیریم؛ ما هر از گاهی با خداوند تخته‌نرد بازی می‌کنیم، می‌گذاریم خیال کند مارس‌مان کرده است.
نظرات:
خیلی لذّت بردم میرزا از این نوشته به خصوص سطر آخرش...!!!
عالی بود میرزا کیف خرکی بردیم
نـــه! خوبه!
بقیه‌ی فیلم‌های اسکار امسال رو هنوز ندیدم- شیرازی بازی و اینا-، ولی اگه اسکار به این فیلم برسه، از معدود اسکارای عادلانه‌ی چندسال اخیر می شه به نظرم. همچنان در ذوق غوطه ورم :ي
مهم اینه با تاس بد خوب بازی کنی؟؟
این چی بود؟ دلگو یه های یه ایرونی؟