حافظه در بلندمدت به اختیار آدم است، در کوتاه‌مدت حاکم بر آدم. در طول سال‌ها از آدم یاد می‌گیرد چه چیزهایی مهم هستند و فقط آن‌ها را از بر می‌کند. گه‌گاه نتیجه جالب می‌شود، فقط حس‌ها و ایده‌ها یادت می‌مانند، نه اسم‌ها، تاریخ‌ها، اعداد. می‌بینی نمی‌دانی ساختمانی را کدام گوشه‌ی دنیا دیدی ولی دقیق یادت می‌آید تیرگی دیوارهایش چه تلخی‌ای داشتند. اسم دختری یادت نمی‌آید ولی عطرش را دقیق به خاطر می‌آوری. یادت نمی‌آید جمله‌ای را از دهان چه کسی در کدام بحث کی و کجا شنیدی ولی حال و هوای آن روز و حتی رقص دود سیگار یادت می‌آید.