بر سه قسم است. قسم یکم منوران جمعند که به روایتی از ذات قضیه باخبرند و حریف و بشریت را یک‌جا از گمراهی رهایی می‌بخشند و فانوس دریایی‌ای هستند در نوع خود. قسم دیگر پرچانه‌گانند که اول حرف می‌زنند و بعد حین نطق خود در جریان محتوای عرایض خودشان قرار می‌گیرند و امر برشان مشتبه شده و عشقی می‌کنند. قسم آخر خودمانیم که نه معلوم است از چه می‌گوییم، نه توفیری دارد چه بگوییم، نه روشن است حریف گوش می‌کند یا در خواب هفت پادشاه است.