اینجا پنج ساله شد و من کماکان مشغول نوشتن هستم و هنوز معلوم نیست برای چه و برای که و از کجا به کجا. همین سربه‌هوایی اینجا را دوست دارم که هر وقت به خیالم دارد شبیه چیزی می‌شود ناغافل جای زمین و آسمان عوض می‌شود و من می‌مانم و چند کلمه‌ی گه‌گاه خوش‌آهنگ و خوش‌زنگ. ولی لذت آفریدن را دوست دارم، لذت فریاد زدن لای کلمات را، لذت عاشق شدن بین خطوط آرام را. من هنوز دوست دارم وقتی می‌پرسند دل‌مشغولیت چیست بگویم خواندن و نوشتن، آخر هنوز خیال می‌کنم کاری مهم‌تر از این‌ها ندارم.