إِنَّ الَّذِي فَرَضَ عَلَيْكَ الْقُرْآنَ لَرَادُّكَ إِلَىٰ مَعَادٍ.
فَاللّهُ خَيْرٌ حافِظاً وَ هُوَ اَرْحَمُ الرّاحِمينَ.

از هزار فرسنگ دورتر چه می‌توان گفت و نوشت مگر؟ که زندگی راهی‌ست در میانه جنگل که شب‌هنگام سنگ‌فرش سفیدش گاه زیر نور ماه می‌درخشد و گاه از نظر پنهان می‌شود؟ که دریا ولی نعمت است حتی اگر گاه قایقی را بازنگرداند؟ چه گویم که ندانی؟
صفحه‌ی اول