ما برگشتیم. بعد پیمودن حدوداً 14000 کیلومتر در خاک و آب و دیدن شش کشور در یک ماه بصورت فشرده. الان بعد از دیدن انواع اقسام کیبوردها و کشف‌رمزهای فراوان که در این یکی «پ» کجاست و در این «گ» کجا غیبش زده است، نشسته‌ام پشت کامپیوترم و با آرامش تایپ می‌کنم. از وقتی رسیده‌ایم تقریباً تمام وقت خوابیده‌ام.
جالب بود. دیروز وقتی وانت‌باری ناگهانی در مقابلم ترمز کرد و تازه طلب‌کار بود، ناخودآگاه فکر کردم هفته قبل در رم منتظر بودم چراغ‌عابر سبز شود تا بی‌فرهنگ نخوانندم. هنوز چند صد سالی کار داریم.
به هر حال اصولاً از چنین سفری نباید انتظار داشت که بتوان با فرهنگ و رسوم هر ملتی کامل آشنا شد. فقط در حد آشنایی. به اعتقاد من برای درک هر کشوری حداقل باید چند ماهی و حتی چند سالی درش زیست. ولی اصولاً بسیار توصیه می‌شود. تجربه‌ای است به یاد ماندنی.
نظرات:
سلام
امروز به طور اتفاقی با وبلاگتون آشنا شدم . خوب می نویسی و ممنون که ما را هم همسفر خودتون می کنید . سئوالی دارم اینکه چرا فایل عکسهای سفر تون باز نمی شه ؟ من هر چه تلاش کردم نشد و دیگه اینکه اگر ممکنه از چگونگی شروع سفر و برنامه ریزی و تا حدودی از هزینه ها هم بنویسید .تا بهتر بتونیم برنامه ریزی کنیم و شاید بتونیم سفری را آغاز کنیم . ممنون و موفق باشید
-----------
میرزا: من از این سفر خاص هیچ عکسی ندارم. لینک را در اولین فرصت اصلاح می کنم