«...در حقيقت ما احساس می‌کنيم که هيچ يک از مقولات انديشه ما- مثل وحدت، کثرت، عليت مکانيکی، غايت هوشمندانه و غيره- دقيقاً بر امور حيات تطبيق نمی‌کنند. چه کسی تواند گفت که فرديت کجا آغاز می شود و کجا پايان می پذيرد؟ و يا موجود زنده واحد يا متکثر است؟ و يا اين که سلول‌ها با همبستگی خود موجود اندام‌وار را به وجود می‌آورند و يا موجود اندام‌وار خود را به سلول‌ها بخش می‌کند و گسسته می‌سازد؟ به عبث موجود زنده را در درون اين يا آن قالب می ريزيم، همه قالب‌ها می‌شکنند. تعقل ما که در بين اشيای بی‌جان و بی‌حرکت آن همه به خودش اطمينان دارد، در اين حوزه تازه دچار اشکال می شود...»
هانرى برگسن

نظرات:

صفحه‌ی اول