«...یک بار در زمستان سال 83 که گروهی از نویسندگان خارجی برای شرکت در جشنواره کتاب کودک کرمان به ایران آمده بودند، من در یک لحظه به‌طور ناخواسته نقش رابط بین خانم مگن نوتال سیرز نویسنده کتاب کودک از آمریکا و یکی از خانم‌های تصویرگر ایرانی را که اصلاً زبان نمی‌دانست به عهده گرفتم. خانم ایرانی به من گفت لطفاً از طرف من از ایشان عذرخواهی کن که من انگلیسی بلد نیستم. من هم همین عبارت را نقل قول کردم. پاسخ خانم سیرز این بود: جای عذرخواهی نیست، چون من هم فارسی بلد نیستم...» مهدی حجوانی، یاداشت‌های سفر به مونیخ، وبلاگ هنوز
نظرات:
ببخشيد من منظورتان خوب متوجه نشدم ؟
یعنی آدم واقعن باید واسه اینجور چیزا معذرت خواهی کنه؟!! اگه اینجور باشه که من به تمام ممالک دنیا یه معذرت خواهی گنده بدهکارم!! منتها اونقدی شعور دارم که نیازی بهش نیست!!!
پيکوفسکی عزيز به دل نگيريد ميرزا نصرالدين که بد نيست! تازه شما سه بار «اشتباه» کرديد از بار دوم هم گذشت، اسمش چه می‌شود؟ من هم خب خنده‌ام گرفت. خلاصه اگر کوچکترين دلگیری ایجاد شده عذر می‌خواهم.