The Joy Luck Club فیلم سیزده سال قبل است. داستان چهار زن چینی است که بعد از مهاجرت به آمریکا همدیگر را پیدا کردهاند، داستان زندگیشان است، چهار دختر آمریکاییشان، داستان دخترها و مادرها. روایتی از آدمها، آرزوهایشان، داشتههایشان، عشقهایشان، شکستهایشان. فیلمنامه را بر اساس کتابی نوشتهاند، شاید برای همین دلنشین است، صیقلخورده است.
نظرات:
هموطن بزرگوار و اهل قلم
شايد اين خبر غمانگيز را شنيده باشي كه هفتهي گذشته، يكصدمين محيطبان مظلوم اين ديار –شادروان يحيي شاه كوه محلي – نيز به جرم پاسداري از مواهب طبيعي سرزمين مادريمان در منطقه حفاظت شده سالوك اسفراين (خراسان شمالي) در جدالي نابرابر با شكارگراني ناجوانمرد به شهادت رسيد. اما شايد نداني كه هنوز هيچيك از قاتلين آن يكصد محيطبان شريف محيط زيست و نيز 420 جنگلبان ديگر كه در طول سه دهه گذشته در راه پاسداري از مناطق حفاظت شده كشور به شهادت رسيدهاند، به مجازات نرسيده يا شناسايي نگرديدهاند و حتا اغلب بازماندگان آن شهيدان مظلوم هم نتوانستهاند از امتيازات خانوادهي شهيد بهرهمند شوند. براي همين است كه از تو قلمگر مجازي عزيز درخواستي دارم:
آيا حاضريد در تارنماي ارزشمندتان و براي آگاهي و زنهار مخاطبين پرشمار و محترمتان، لينكي را به درج خبر شهادت يحيي شاهكوه محلي، يكي از شجاعترين، پاكترين و محبوبترين محيطبانهاي اين بوم و بر اختصاص دهيد تا بدين شكل و با نشان دادن اعتراض مدني خويش در محيط اثرگذار و پرمخاطب وبلاگستان، فرياد پرطنين اعتراض نسل آگاه امروز ايران را به گوش مسئولين مربوطه برسانيم؟
پيشاپيش از علاقه و حساسيت مسئولانه و سزاوارانهاي كه به حفظ طبيعت ايران عزيز و حافظان گمنام و مظلومش نشان ميدهيد، سپاسگزاري ميكنم.
ارادتمند؛ محمّد درويش
عضو هيأت علمي مؤسسه تحقيقات جنگلها و مراتع
اسم كتاب را به فارسي "محفل شادماني" ترجمه كرده اند. كتاب را خانم امي تان نوشته و مريم بيات به فارسي برگردانده. از جمله كتاب هايي هست كه به خاطر محتواي چندفرهنگي اش در مدارس كانادا مطالعه ميشه و در موردش پروژه و گزارش مي نويسن.
كتاب چه كسي باور ميكندو خاطرات پراكنده مشابه همين موضوع براي ايرانيان دربدر شده است...اولي از روخ انگيز شريفيان و دومي از گلي ترقي ست.
من کتابش رو هم (به آلمانی) خوندهام. خوشبختانه فيلم خيلی نزديک به کتاب ساخته شده و بر خلاف اکثر مواردی که در اونها کتاب قبل از ديدن فيلم خونده ميشه، آدم بعد از ديدنش به هيچ وجه احساس مغبونی نميکنه.
صفحهی اول
هموطن بزرگوار و اهل قلم
شايد اين خبر غمانگيز را شنيده باشي كه هفتهي گذشته، يكصدمين محيطبان مظلوم اين ديار –شادروان يحيي شاه كوه محلي – نيز به جرم پاسداري از مواهب طبيعي سرزمين مادريمان در منطقه حفاظت شده سالوك اسفراين (خراسان شمالي) در جدالي نابرابر با شكارگراني ناجوانمرد به شهادت رسيد. اما شايد نداني كه هنوز هيچيك از قاتلين آن يكصد محيطبان شريف محيط زيست و نيز 420 جنگلبان ديگر كه در طول سه دهه گذشته در راه پاسداري از مناطق حفاظت شده كشور به شهادت رسيدهاند، به مجازات نرسيده يا شناسايي نگرديدهاند و حتا اغلب بازماندگان آن شهيدان مظلوم هم نتوانستهاند از امتيازات خانوادهي شهيد بهرهمند شوند. براي همين است كه از تو قلمگر مجازي عزيز درخواستي دارم:
آيا حاضريد در تارنماي ارزشمندتان و براي آگاهي و زنهار مخاطبين پرشمار و محترمتان، لينكي را به درج خبر شهادت يحيي شاهكوه محلي، يكي از شجاعترين، پاكترين و محبوبترين محيطبانهاي اين بوم و بر اختصاص دهيد تا بدين شكل و با نشان دادن اعتراض مدني خويش در محيط اثرگذار و پرمخاطب وبلاگستان، فرياد پرطنين اعتراض نسل آگاه امروز ايران را به گوش مسئولين مربوطه برسانيم؟
پيشاپيش از علاقه و حساسيت مسئولانه و سزاوارانهاي كه به حفظ طبيعت ايران عزيز و حافظان گمنام و مظلومش نشان ميدهيد، سپاسگزاري ميكنم.
ارادتمند؛ محمّد درويش
عضو هيأت علمي مؤسسه تحقيقات جنگلها و مراتع