ای بابا
با این پسته هر چی چیز بی ناموسی بود به ذهن من اومد !
شرمنده ام اما خوب چبه اون چیزی که تو جیبتونه؟

آها
گوشی تلفن بود؟
اینجا وضع اینترنت خرابه
یو تیوب رو به این راحتی ها نمیشه دید !

اون موقع ها يه چيزي داشتم به اسم داينو! كه ميذاشتم توي جيبم. زنده بود. بايد بهش غذا ميدادم. ازش مواظبت ميكردم!
يه چيز كامپيوتري بود
ولي زنده بود!

از 3 سالگي تا 12 سالگي يه خرس داشتم كه دقيقا همين جوري بود!بعد نميدونم چرا ديگه زبونش رو نفهميدم):

چی هست حالا جناب میرزا؟!
خوبه که صدا نداره و این همه کار انجام میده و ادعا نداره!!

سلام. ممنون که به وبلاگم سر زديد. زيبا بود.

يادش بخير شعرمنيار مهربانم دانا و خوش زبانم...

تا پيش از ديدن ويدئو، من را ياد خدا انداخته بود!
و این، احتمالاً به این دلیل است که n95 خیلی خداست!

پول!!!

سلام

من چند وقت پیش حدود 6 ماه پیش با وبلاگت و خودت دورا دور آشنا شدم

اما علت علاقه مندی و پی گیری من خوندن یکی از کتابهای مترو بود

که توی تهران از طرف سازمان فرهنگی هنری شهرداری چاپ میشه

و پی بردم که اونجا یکی از داستانهای شماچاپ شده

خوب این دلیل پی گیری من نبود

بلکه وقتی اومدم و نوشته هات رو خوندم

یه جور سبک کافکائی و یکمی هم سبک ریچارد براتیگان برام تداعی شد

خیلی وقت بود نوشته خوبی نخونده بودم

امیدوارم ادامه بدی

و غذای روح های ما چند وقتی است ته کشیده ای دوست

کمی تفکر کن و کمی هم تراوش

روحمان گرسنه است

-------------
میرزا: کتابهای مترو؟ چه جالب. نمی دانستم.