یکی همین تازگی ها می گفت: یکی مرا از خدا خیابان و تنهایی نجات دهد.
خدا..خدا...خدا... این لغت تکراری این روزها بیش از قبل مکرر می شودمان.

به همین سادگی

میرزا احساس می کنم یه جورایی داری افت می کنی! سبک و سیاقت دیگه تازگی نداره! نمی دونم چرا دیگه زیاد بهم نمی چسبه!

جواب شقایق رو بدم؟ این حرفها همیشه از دله منتها گاه به دل تو می شینه گاه دیگری.
قربونت میرزا