The idea is that criticism does not stand outside the work of art, but stands alongside, maybe even inside, the work of art, participating in the work in order to further express and tease out what the artist already put there. In this theory of criticism, we don't need the critic to tell us what is good or bad, to tell us what to like and dislike. We need the critic, instead, to help us experience. We need the critic in the way that we need a friend or a lover.
Morgan Meis, On the state of criticism in 2011
[+]
با سلام و احترام خدمت شما
سایت فرهنگ خوان ویژه اشتراک گذاری لینک های حوزه ی فرهنگ و اندیشه افتتاح شد.
دسترسی به این سایت از طریق آدرس های زیر ممکن است
www.farhangkhan.com
www.farhangreader.com
سپاسگزار خواهیم شد چنانچه با اطلاع رسانی این رویداد فرهنگی، در انجام رسالتی که به دوش می کشیم یاری مان کنید.
مدیر سایت فرهنگ خوان
سلام
از هر چه بگذریم سخن سفرنامه خوش تر است.
and I thought by myself that maybe it is the weblogiest way of critisism...
بقیه سفرنامه چی شد:((((