امری بنویسم/بنویس	آینده در گذشته قرار بود بنویسم	آینده قطعی خواهم نوشت	حال ابدی (هرروز می‌نویسم) آینده غیر قطعی (ممکن است بنویسم)	حال استمراری می­‌نویسم
Yaz ım	Yaz acağ dım	Yaz acağ am	Yaz ar am	Yaz ır am	Mən
Yaz	Yaz acağ dın	Yaz acağ san	Yaz ar san	Yaz ır san	Sən
Yaz sın	Yaz acağ dı	Yaz acağ	Yaz ar	Yaz ır	O
Yaz ax	Yaz acağ dıx	Yaz acağ ıx	Yaz ar ıx	Yaz ır ıx	Bız
Yaz ın	Yaz acağ dız	Yaz acağ sız	Yaz ar sız	Yaz ır sız	Sız
Yaz sınlar	Yaz acağ dılar	Yaz acağ lar	Yaz ar lar	Yaz ır lar	Olar

حال ابدی در مورد کارهایی که به شکل منظم و مداوم انجام می‌شوند استفاده می‌شود. دوباره در فارسی معادل دقیقی برای این زمان وجود ندارد، ولی در انگلیسی مرسوم است بگویند I write که یعنی هر روز یا به شکل مداومی می‌نویسم. این زمان استفاده دیگری هم دارد به نام «آینده غیر قطعی» که در مقابل «آینده قطعی» از عدم قطعیت رنج می‌برد. یعنی در مقابل «خواهم نوشت» (I will write) این زمان یعنی «ممکن است بنویسم» (I would write).

زمان آینده در گذشته، همان طور که از اسمش پیداست بن زمانی آینده را با شناسه گذشته استفاده می‌کند و به معنای گذشته‌ای است که تحقق نیافته است. در فارسی معادل دقیقی برای این زمان وجود ندارد، ولی در انگلیسی مرسوم است بگویند I would have written که یعنی قرار بود بنویسم (ولی به هر دلیلی نشد).

صرف شکل امری در ترکی از شناسه‌های حال/آینده استفاده نمی‌کند و شناسه‌های خود را دارد.

بخش بعدی: صرف زمان گذشته
بخش قبلی: زمان‌های افعال
نظر بدهید: