پسوند بعد زمانی تعیین می‌کند در یک زمان خاص چه بعدی (استمراری، ساده، ابدی و...) فعل به خود می‌گیرد.

پسوند شناسه + پسوند وجهی + پسوند بعد زمانی + بن = ساختار فعل

-max: مصدر (yazmax = yaz بن نوشتن + max = نوشتن)
-ır: استمراری (yazıram = yaz بن نوشتن + ır + am می‌نویسم = شناسه‌ی حال)
-ar: ابدی (yazaram = yaz بن نوشتن + ar + am هر روز می‌نویسم = شناسه‌ی حال)
-acağ: آینده (yazacağam = yaz بن نوشتن + acağ + am خواهم نوشت = شناسه‌ی حال)
-mış: نقلی (yazmışam = yaz بن نوشتن + mış + am نوشته‌ام = شناسه‌ی حال)

دم‌نوشت اول: اگر پسوند مصدر (max-) به فعلی با مصوت‌های ظریف بچسبد، علاوه بر اینکه طبق اصول a تبدیل به ə می‌شود، و به دلایلی که بر نگارنده پوشیده است x هم به k تبدیل می‌شود. القصه max- می‌شود mək- مثلا Getmək (رفتن).

دم‌نوشت دوم: به دلایلی که بر نگارنده نیز پوشیده است، بعد زمانی نقلی (miş-) با وجود اینکه برای ساخت گذشته نقلی و بعید استفاده می‌شود، از شناسه زمان حال/آینده استفاده می‌کند. در بخش‌های بعدی مثال‌هایش را می‌بینید.

بخش بعدی: پسوندهای وجهی
بخش قبلی: افعال
نظر بدهید: